Ακυρώνοντας τη λήθη

Η προσέγγιση του παρελθόντος, σε χαμένο τόπο και χρόνο, είναι ένα δύσκολο επιχείρημα. Σύμφωνα με μια άποψη, τα πράγματα που είναι περασμένα, είναι άχρηστα και ξεπερασμένα. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτήν την άποψη. Τουλάχιστον, η τέχνη έρχεται και διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο πάνω σε αυτό που ονομάζουμε μνήμη. Αντί το παρελθόν ενός άτομου ή ακόμα ενός ολόκληρο έθνους να είναι μια διαρκής πληγή, είναι ευχής έργου να είναι η δεξαμενή εμπειριών, ιδεών και γνώσης. Εξάλλου κανείς πρέπει να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και πρωτίστως με το παρελθόν του.
Η μνήμη είναι ένα καλό εφόδιο για να κατανοήσουμε το σήμερα. Είναι σαν ένα βέλος πάνω στο τόξο, όσο το τραβάς προς τα πίσω, τόσο θα είναι σε θέση να πεταχτεί μακριά, στο παρόν και το μέλλον.
Αυτή η προσέγγιση στον χαμένο χθες, μέσω της τέχνης της χαρακτικής, για έναν πολιτικό πρόσφυγα από το Κουρδιστάν, είναι μια εξάσκηση μνήμης ενάντια στη λήθη, είναι η επιβεβαίωση για το σήμερα και ένα πεδίο έρευνας για το αύριο. Με αυτό τον τρόπο η τέχνη γίνεται μέρος της ψυχικής του αντίστασης και λειτουργεί θεραπευτικά.
Σεπτέμβριος 2008
Serhad